در فوتبال یک باور قدیمی وجود دارد که دروازه بان ها، مربی خوبی نمیشوند اما مربیانی هم بودهاند که استثنا هستند. در فوتبال جهان معروفترین نمونه دروازه بانی که به مربیگری روی آورد و نتایج قابل قبولی گرفت، دینو زوف بود؛ دروازه بان سابق فوتبال ایتالیا که در عرصه مربیگری با یوونتوس قهرمان جام یوفا و همراه تیم ملی ایتالیا، نایب قهرمان یورو ۲۰۰۰ شد.
در فوتبال خودمان نیز نمونه مربیان موفقی که از دروازه بانی وارد عرصه کوچینگ شدند، ناصر حجازی بود. اسطوره فوتبال ایران با استقلال، قهرمان لیگ شد و به فینال آسیا رسید. حجازی در خارج از ایران هم با تیم محمدان بنگلادش به مرحله نهایی جام باشگاههای آسیا، راه یافت.
از میان مربیان خارجی که به فوتبال ما آمدند، کارلوس کیروش گلر بود؛ مربی سابق رئال مادرید و دستیار فرگوسن در منچستر یونایتد که با حضور روی نیمکت تیم ملی در سه جام جهانی، از تأثیر گذار ترین مربیان فوتبال ملی ما بود. کیروش با پایه ریزی سبک دفاعی، فوتبال ما را به سمتی سوق داد که هنوز بیشتر مربیان داخلی از آن سبک استفاده میکنند.
حالا یک دروازه بان دیگر، به جرگه مربیان داخلی فوتبال ما اضافه شده است؛ سید مهدی رحمتی که این فصل با تیم هایش غول کشی میکند. او فصل گذشته با شمس آذر مقابل تیم های مدعی ایستاد و امسال تیم جوان خیبر، لقمه گلو گیر مدعیان قهرمانی شده است. اما تیم رحمتی چه دارد که تیم های مدعی قهرمانی، مقابلش زانو میزنند؟
بیشتر تیم ها در بازی با تیم های مدعی، به گرفتن تک امتیاز قانع هستند اما رحمتی همیشه روبروی تیم های گردن کلفت، با القا روحیه شجاعت به جوانانش از نظر روانی آنان را در شرایط بهتری قرار میدهد. دیدیم خیبر در بازی با استقلال از گل زودهنگام حریف، جا نخورد و حتی بعد از گل تساوی پا پس نکشید و تیم پرستاره ساپینتو را عذاب داد.
موفقیت رحمتی در خیبر میتواند هم به خودش کمک کند تا زودتر به نیمکت استقلال برسد و هم به سایر گلر های بازنشسته، آنها که فعلا تنها میتوانند دنبال یک جا روی نیمکت ها به عنوان مربی دروازه بان ها باشند!
عبدالقادر پوزیده| باشگاه خبرنگاران آزاد