استقلال در نقلوانتقالات تابستانی با هدف تقویت خط حمله، دو مهاجم جدید یعنی سحرخیزان و نازون را جذب کرد. قرار بود این دو خرید، مشکل گلزنی را حل کنند و کیفیت فاز تهاجمی استقلال را بالا ببرند، اما برخلاف انتظار، چنین اتفاقی رخ نداد. سحرخیزان و نازون نه تنها موفق ظاهر نشدند، بلکه در کنار محمدرضا آزادی عملکرد ناامیدکنندهای داشتهاند و یکی از ضعیفترین خطوط حمله فصل را تشکیل دادهاند.
آمار نیز این ضعف را بهخوبی تأیید میکند. مجموع عملکرد این سه بازیکن در فصل جاری به شدت بد بوده و خروجی آن ها تنها یک گل بوده است؛ آن هم از روی نقطه پنالتی که توسط سحرخیزان در دیدار مقابل فجر زده شد. به بیان واضحتر، مهاجمان تخصصی استقلال حتی یک گل در جریان بازی نزدند تا عمق فاجعه بیشتر مشخص شود. این موضوع زمانی عجیبتر میشود که بدانیم سحرخیزان و نازون جزو خریدهای گرانقیمت باشگاه بودهاند و استقلال برای جذب آنها هزینه چند میلیون دلاری کرده است.
در مقابل ضعف خط حمله، بار گلزنی و خلق موقعیت کاملاً روی دوش وینگرها و هافبکها افتاده است. منیر الحدادی، آسانی و کوشکی در هفته های اخیر عملکرد بسیار خوبی داشتند و توانستند نقش مهمی در امتیازگیری استقلال ایفا کنند.چیزی که مشخص است، استقلال با وجود سرمایهگذاری در خط حمله، هنوز از مهاجمانش بهره لازم را نمیبرد و اگر این شرایط ادامه داشته باشد، ساپینتو مجبور خواهد شد در نیمفصل تصمیمات جدیتری درباره این بازیکنان بگیرد.
