علیرضا بیرانوند در شرایطی دوباره به اوج برگشته که خیلی از دروازهبانهای لیگ تصور میکردند با محرومیت او، فرصتی طلایی برای ورود به ترکیب اصلی تیم ملی پیدا کردهاند. حتی بعضیها امیدوار بودند با چند عملکرد خوب، جای او را در جمع ملیپوشان بگیرند. اما محرومیت بیرانوند خیلی زود تعلیق شد و او تقریباً بدون فاصله دوباره به میادین برگشت؛ بازگشتی که نهتنها انتظارات را برآورده کرد، بلکه نشان داد او هنوز شماره یک بلامنازع فوتبال ایران است.
بیرانوند پس از بازگشت، در ترکیب تراکتور نمایشهایی کاملاً مطمئن، پخته و بدون اشتباه داشته و بار دیگر ثابت کرده که تجربه و آمادگی ذهنیاش او را از بقیه دروازهبانها متمایز میکند. کلینشیت او مقابل نسف قارشی باعث شد برای چهارمین بار در این فصل به صدر جدول بهترین دروازهبانان لیگ نخبگان برسد. با ثبت بیشترین مهار، او اکنون بهترین گلر رقابتهای آسیایی محسوب میشود. عملکردش در تورنمنت العین هم نشان داد نهتنها در بازیهای فشرده و بینالمللی افت نمیکند، بلکه در ضربات پنالتی هم همچنان قابل اتکاست.
در تیم ملی نیز بیرو در دو بازی آخر کلینشیت کرده و نقشی مهم در آرامش خط دفاعی داشته است. با توجه به چنین فرمی، اگر اتفاق عجیب و غیرقابل پیشبینی رخ ندهد، بعید است بیرانوند جای خود را به دروازهبان دیگری تعارف کند. همین مسئله باعث شده بسیاری از رقبای او در لیگ کمکم امیدشان را برای رسیدن به پیراهن شماره یک تیم ملی از دست بدهند.
آمار او در این فصل نیز کاملاً چشمگیر است؛ بیرانوند در ۱۱ بازی تنها ۵ گل دریافت کرده است؛ یک گل در آسیاو ۴ گل در لیگ. این آمار نشان میدهد که او در اوج آمادگی قرار دارد و اگر بتواند این روند را حفظ کند، بدون شک یکی از مهمترین عوامل موفقیت تراکتور در ادامه لیگ نخبگان خواهد بود. بیرانوند حالا نهتنها به روزهای خوبش برگشته، بلکه شاید آمادهترین نسخه چند سال اخیر خودش باشد.
