خبرورزشی/مهدی یکتا؛ این جمله که شهرتی جهانی پیدا کرد به شکست تیم ملی انگلیس از آلمان برمیگشت. حرفی که چندان بیراه نبود و آلمانها در ادوار مختلف جامهای جهانی توانستهاند با روحیه جنگندگی، مبارزهطلبی و ناامید نشدن، حریفان به ظاهر قدرتمندتر خود را از گردونه مسابقات حذف کنند و کنار بزنند. انگلیسیها، فرانسویها، هلندیها، مجارها، برزیلیها و... میتوانند شهادت بدهند آلمانیها با فوتبال منظم و جسورانه خود چگونه اشک آنان را درآوردهاند و...
حالا با اجازه گری لینِکر به نظر میرسد باید این جمله معروف را کمی تا قسمتی تغییر داد و نوشت: «فوتبال بازی سادهای است که ۲۲ بازیکن در زمین بازی میکنند و در پایان انگلیسیها برنده میشوند!»
کامبکهای لیورپول و تاتنهام در مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپا و رسیدن دو تیم باشگاهی انگلیس به فینال این رقابتها گواه این ادعاست. لیورپول و تاتنهام به لطف داشتن دو سرمربی آلمانی و آرژانتینی نه تنها پس از عقب افتادن با ۳ گل مقابل بارسلونا و آژاکس ناامید نشدند بلکه تا ثانیه آخر جنگیدند و بالاخره به فینال صعود کردند. این دو کامبک تاریخی و انگلیسی میتواند درس بزرگی برای همه تیمهای دنیا از جمله تیمهای ملی و باشگاهی کشورمان باشد که هرگز و هرگز ناامید نشوند، چون فوتبال ۹۰ بهعلاوه چند دقیقه است؛ درست مثل اشاره پوچتینو به شاگردانش در دقیقه ۹۰ به علاوه ۲ بازی با آژاکس!
راستی هیچ میدانید در دهه ۸۰ میلادی انگلیس قهرمان بیبدیلی داشت که در ماده یک مایل میدوید؟ این دونده پرافتخار انگلیسی شگرد جالبی داشت و همواره اجازه میداد رقبایش از او جلو بزنند. آنگاه در ۱۰۰ یا ۷۰ متر آخر و در حالی که هیچکس فکرش را نمیکرد استیو کرام حتی سوم شود ناگهان همه را با استارتی خیرهکننده جا میگذاشت و در میان بهت و حیرت همگان قهرمان میشد. به نظر میرسد استیو کرام دیروز الگوی امروز تیمهای باشگاهی انگلیس شده باشد. اینطور نیست؟!
حالا با اجازه گری لینِکر به نظر میرسد باید این جمله معروف را کمی تا قسمتی تغییر داد و نوشت: «فوتبال بازی سادهای است که ۲۲ بازیکن در زمین بازی میکنند و در پایان انگلیسیها برنده میشوند!»
کامبکهای لیورپول و تاتنهام در مرحله نیمهنهایی لیگ قهرمانان اروپا و رسیدن دو تیم باشگاهی انگلیس به فینال این رقابتها گواه این ادعاست. لیورپول و تاتنهام به لطف داشتن دو سرمربی آلمانی و آرژانتینی نه تنها پس از عقب افتادن با ۳ گل مقابل بارسلونا و آژاکس ناامید نشدند بلکه تا ثانیه آخر جنگیدند و بالاخره به فینال صعود کردند. این دو کامبک تاریخی و انگلیسی میتواند درس بزرگی برای همه تیمهای دنیا از جمله تیمهای ملی و باشگاهی کشورمان باشد که هرگز و هرگز ناامید نشوند، چون فوتبال ۹۰ بهعلاوه چند دقیقه است؛ درست مثل اشاره پوچتینو به شاگردانش در دقیقه ۹۰ به علاوه ۲ بازی با آژاکس!
راستی هیچ میدانید در دهه ۸۰ میلادی انگلیس قهرمان بیبدیلی داشت که در ماده یک مایل میدوید؟ این دونده پرافتخار انگلیسی شگرد جالبی داشت و همواره اجازه میداد رقبایش از او جلو بزنند. آنگاه در ۱۰۰ یا ۷۰ متر آخر و در حالی که هیچکس فکرش را نمیکرد استیو کرام حتی سوم شود ناگهان همه را با استارتی خیرهکننده جا میگذاشت و در میان بهت و حیرت همگان قهرمان میشد. به نظر میرسد استیو کرام دیروز الگوی امروز تیمهای باشگاهی انگلیس شده باشد. اینطور نیست؟!