خبرورزشی/اردشیر لارودی: ۱- دست و پایمان را دراز میکنیم که به خودمان استراحت بدهیم! که خسته شدهایم و با تمدید قوا، برای فاز بعدی حرکت در راه جام جهانی، آماده شویم؟
کدام خستگی؟ کدام استراحت لازم؟ مگر چه کار کردهایم؟ مگر مرغمان تخم دوزرده کرده است؟ چرا خسته؟ چرا استراحت لازم؟
یادمان رفته با تیم ملی چه کردیم؟ بازی دوستانه با کشور نیست در جهان، بار سنگین بود؟ یا کار خستگیآور؟
نحوه تدارک تیم ملی را شاهکار خود میدانیم؟ لغو بازی با یونان و کوزوو؟ روبهرو شدن با لیتوانی؟ برای مقابله کردن با پرتغال و اسپانیا، باید مسابقه داد با لیتوانی؟ باید کنسل کرد دیدار لازم با یونان را؟ و سپس کوزوو را؟
با تیم ملی چه کردیم و چهها نکردیم؟ تیم ملی را وارد چه چالشهای غلط و نابجا که نکردیم!
فردا که هیچ، امروز هم خیلی دیر است! برای ما جام جهانی قطر، باید از دیروزها شروع شده باشد!
تمام روزهای فیفا
۲- سالی ده بازی تدارکاتی و دوستانه لازم داریم! به همه «روزهای فیفا» و به تمام «FIFA DAY»ها محتاجیم! حتی یک مسابقه را هم نباید از دست بدهیم! حتی یک روز از روزهای فیفا را نباید از قلم بیندازیم!
دستکم سالی ۱۰ بازی! حداقل هر سال ۱۰ بازی! کمکمک باید تن بدهیم به ۱۰ بازی در هر سال! آنهم نه با زامبیا! آنهم نه با گامبیا! بازی مورد نظر تیم ملی، مسابقهای که دوستانه اش هم تیم ملی را میسازد، برابر تاجیکستان و مقابل کوزوو یا روبهروی ماداگاسکار و لیتوانی و لتونی نباید برگزار شود!
تیم ملی ایران، حالا دیگر سری درآورده میان سرها! فوتبال ایران حالا دیگر، اسمی دارد و صاحب رسمی شده! حریفان باید حریف باشند! بازیهای دستگرمی هم باید درخور شخصیت ایران باشد! تیمهای درجه اول، تیمهای درجه دوم! حریفانی که ایران را تحت فشار قرار دهند! حریفانی که قدر و پرزور باشند!
حرمت تیم ملی خود را حفظ کنیم! احترام تیم ملی ایران را مراعات کنیم!
تنبلی نه، کار باید کرد! کار خستگیباپذیر!
نه به حریفان ناحریف!
۳- با کیروش دعوا که نداریم! با کیروش جنگ و جدال که نداریم! با او، بحث داریم! گاهی او درست میگوید و گاهی هم حق با ماست! باید از بحث نترسیم و به سود تیم ملی، سنگهایمان را وابکنیم! نه یک بار برای همیشه که هر بار، به محض بروز تخالف آرا و تضارب آرا!
در همه حالی، اصل تیم ملی است! در همه حالی، اولویت اول و نتیجه گیری آخر، سود و منفعت تیم ملی است؛ تیمی که دروازه خالی پرتغال را باز نمیکند! تیمی که به اسپانیا، گل آسان را نمیزند!
تیمی که در لیگ برتر، به حداکثر لیاقتش دست پیدا نمیکند! تیمی که در کار ظریف و در بازی پیچیده گل زدن، هنوز لنگ میزند! هنوز میلنگد و هنوز هم باید صد راه نارفته را برود!
تیمی که باید به مهاجمانش، هم گل زدن را بیاموزد و هم تحت فشار قرار دادن را یاد بدهد! تیمی که نیاز وافری دارد به بازی کردن، برای تیم بهتر شدن!
۱۰ بازی در هر سال! تیم ملی زیاد نمیخواهد! تیم ملی حریفانی لازم دارد که ممتاز باشند و ممتاز بازی کنند! بورکینافاسو، دردی از دردهای تیم ملی را دوا نمیکند!
کدام خستگی؟ کدام استراحت لازم؟ مگر چه کار کردهایم؟ مگر مرغمان تخم دوزرده کرده است؟ چرا خسته؟ چرا استراحت لازم؟
یادمان رفته با تیم ملی چه کردیم؟ بازی دوستانه با کشور نیست در جهان، بار سنگین بود؟ یا کار خستگیآور؟
نحوه تدارک تیم ملی را شاهکار خود میدانیم؟ لغو بازی با یونان و کوزوو؟ روبهرو شدن با لیتوانی؟ برای مقابله کردن با پرتغال و اسپانیا، باید مسابقه داد با لیتوانی؟ باید کنسل کرد دیدار لازم با یونان را؟ و سپس کوزوو را؟
با تیم ملی چه کردیم و چهها نکردیم؟ تیم ملی را وارد چه چالشهای غلط و نابجا که نکردیم!
فردا که هیچ، امروز هم خیلی دیر است! برای ما جام جهانی قطر، باید از دیروزها شروع شده باشد!
تمام روزهای فیفا
۲- سالی ده بازی تدارکاتی و دوستانه لازم داریم! به همه «روزهای فیفا» و به تمام «FIFA DAY»ها محتاجیم! حتی یک مسابقه را هم نباید از دست بدهیم! حتی یک روز از روزهای فیفا را نباید از قلم بیندازیم!
دستکم سالی ۱۰ بازی! حداقل هر سال ۱۰ بازی! کمکمک باید تن بدهیم به ۱۰ بازی در هر سال! آنهم نه با زامبیا! آنهم نه با گامبیا! بازی مورد نظر تیم ملی، مسابقهای که دوستانه اش هم تیم ملی را میسازد، برابر تاجیکستان و مقابل کوزوو یا روبهروی ماداگاسکار و لیتوانی و لتونی نباید برگزار شود!
تیم ملی ایران، حالا دیگر سری درآورده میان سرها! فوتبال ایران حالا دیگر، اسمی دارد و صاحب رسمی شده! حریفان باید حریف باشند! بازیهای دستگرمی هم باید درخور شخصیت ایران باشد! تیمهای درجه اول، تیمهای درجه دوم! حریفانی که ایران را تحت فشار قرار دهند! حریفانی که قدر و پرزور باشند!
حرمت تیم ملی خود را حفظ کنیم! احترام تیم ملی ایران را مراعات کنیم!
تنبلی نه، کار باید کرد! کار خستگیباپذیر!
نه به حریفان ناحریف!
۳- با کیروش دعوا که نداریم! با کیروش جنگ و جدال که نداریم! با او، بحث داریم! گاهی او درست میگوید و گاهی هم حق با ماست! باید از بحث نترسیم و به سود تیم ملی، سنگهایمان را وابکنیم! نه یک بار برای همیشه که هر بار، به محض بروز تخالف آرا و تضارب آرا!
در همه حالی، اصل تیم ملی است! در همه حالی، اولویت اول و نتیجه گیری آخر، سود و منفعت تیم ملی است؛ تیمی که دروازه خالی پرتغال را باز نمیکند! تیمی که به اسپانیا، گل آسان را نمیزند!
تیمی که در لیگ برتر، به حداکثر لیاقتش دست پیدا نمیکند! تیمی که در کار ظریف و در بازی پیچیده گل زدن، هنوز لنگ میزند! هنوز میلنگد و هنوز هم باید صد راه نارفته را برود!
تیمی که باید به مهاجمانش، هم گل زدن را بیاموزد و هم تحت فشار قرار دادن را یاد بدهد! تیمی که نیاز وافری دارد به بازی کردن، برای تیم بهتر شدن!
۱۰ بازی در هر سال! تیم ملی زیاد نمیخواهد! تیم ملی حریفانی لازم دارد که ممتاز باشند و ممتاز بازی کنند! بورکینافاسو، دردی از دردهای تیم ملی را دوا نمیکند!